Konto historyczne jest częścią naszego życia od dzieciństwa, po prostu nie przeprowadziliśmy wystarczających badań, aby zrozumieć, że jego definicja jest po prostu narracja chronologiczna z pewnymi szczegółami prawdziwych wydarzeń, które miały miejsce jakiś czas temu.
Relacja historyczna wymaga od autora wielkiego, wyczerpującego przygotowania oraz bardzo szczegółowego i dokładnego zbadania wydarzeń, które zamierza opowiedzieć, gdyż w przeciwnym razie można by ją źle nazwać powieścią przygodową, podgatunkiem, w którym opowieść staje się pretekstem do stworzenia. fikcyjny rezultat, w którym dominuje akcja.
Z drugiej strony też gatunek jest zdenerwowany fabularyzowaną historiąW tym przypadku fakty historyczne przeważają nad faktami wymyślonymi. Fabularyzowana historia powoduje nakładanie się komentarzy autora, a opowieść jest tylko pretekstem do ujawnienia jego teorii.
Druga wojna światowa, podbój Ameryki, rewolucja francuska to w istocie relacje historyczne. Zwykle pojawiają się one w książkach w sposób schematyczny i towarzyszą im preambuły i zakończenia lub wnioski, o których opowiada redaktor lub narrator. To on decyduje, jak to się zacznie, w jakim stopniu się rozwinie i kiedy historia się skończy.
Struktura rachunku historycznego
Struktura historii historycznej zaczyna się od prologu, w którym wprowadza się to, co będzie omawiane, możesz wspomnieć o tym, co wydarzyło się przed historią lub skomentować, co było wyzwalaczem, który wywołał wydarzenia.
Potem następuje rozwój wydarzeń, wydarzenia są omawiane z najdrobniejszymi szczegółami, a na zakończenie tekstem następuje podsumowanie.
Konto historyczne zawsze musi mieć zakończenie, więc historyk decyduje o zakończeniu narracji na podstawie swojej wiedzy. Zdarzenia, które szczegółowo opisują, już miały miejsce, więc nie należy ich wymyślać, zakładać ani rozszerzać. Rzadko nowe odkrycia, dochodzenia i odkrycia powodują, że historia jest modyfikowana, o ile wydarzenia, które już się wydarzyły, nie ulegną zmianie.
cechy
Historia historyczna musi zachować pewne cechy, aby narrator był wiarygodny, a jego historia nie wydawała się fikcyjna.
Klarowność
Tekst musi być jasny i prosty, aby nie mylić czytelnika.
Obiektywizm
Autor musi trzymać się rzeczywistości bez wydawania ani jednej opinii, nie powinien dać się zwieść przypuszczeniom ani wyobraźni. Intencją relacji historycznej jest pokaż światu treść które będą służyć przyszłym pokoleniom, dlatego musi być wierny faktom, musi być przedstawiony dowód kompetencji poznawczej autora, a źródła jego informacji muszą być wiarygodne, aby były wiarygodne. To wraca do tekstu docelowego.
Język formalny
W każdym tekście musi być język formalny. W książkach, gazetach, pracach, czasopismach i historiach jest to obecne. Pisma z językiem formalnym przestrzegają reguł gramatycznych i unikają żargonu lub potocznych wyrażeń.
Narrator musi wykluczyć autobiograficzną formę językową, Nie powinno być interpretowane w pierwszej osobie (ja) w zdaniach, ani w drugiej osobie (tobie), tu lub teraz. Właściwe formy to formy trzeciej osoby (on, ona, oni), wraz z użyciem nazw własnych.
Czasowniki w czasie przeszłym
Narrator musi ograniczyć przebieg czasów czasownika. Czasem ustalonym z góry we wszystkich historycznych relacjach jest czas przeszły (lub przeszłość), ponieważ historie wydarzyły się na długo przed historią autora.
Znaczniki czasu
Najważniejszym czynnikiem w relacji historycznej jest chronologia narracji, dlatego musi istnieć ciąg wydarzeń. Aby oznaczyć porządek czasu i wydarzeń, należy poprawnie używać słów i wyrażeń.
Rodzaje kont historycznych
Biografie
Jest to jeden z najczęstszych typów. Zwykle widzimy wiele z nich aż do filmów i wtedy okazuje się, że czasami dodaje się fikcyjne postacie, aby uczynić historię bardziej „interesującą”. Oprócz odtworzenia zewnętrznych elementów otaczających bohaterów, opowiada także w możliwie najbardziej obiektywny sposób o życiu i anegdotach określonej postaci.
Bohaterowie fikcyjni (którzy również odgrywają rolę drugoplanową) są one dodawane do historii, aby nadać jej większą dynamikę lub po prostu ją wydłużyć. Do autora należy decyzja, czy bardziej przeważa oryginalna historia, czy fikcja.
Aby opowiedzieć historię, narrator staje obok czytelnika / widza poza scenami, opowiadając o wydarzeniach, niezależnie od tego, czy pochodzą one z bardzo odległej przeszłości, czy też nowszych.
Powieść historyczna
Może mieć rzeczywiste lub fikcyjne postacie, które zanurzają się w rzeczywistym czasie i miejscu, opowiadając historię z perspektywy autora; ten punkt widzenia może być bliski prawdy, w zależności od intencji lub celu.
Powieści historyczne zwykle odtwarzają epokę we wszystkich jej aspektach, chłonąc jej szczegóły. (geografia, ubiór, architektura, zwyczaje itp.) umieścić postacie w tej scenie. W tego typu relacjach historycznych dozwolone są również pewne modyfikacje, które „zdobią” prawdziwą historię.
Film dokumentalny
W tym zwykle nie ma aktorów ani postaci fikcyjnych, które zajmują centralne miejsce. Ale mogą istnieć postacie, które mogą być częścią historii jako byty, które były świadkami wydarzeń i często mają świadectwa.
Narracja ma bardziej dziennikarski gatunek, w którym bohaterowie opowiadają historię w pierwszej osobie.
Historia nie powinna się wahać pod względem chronologii wydarzeń. Autor musi być przekonany, że wszystkie jego wizje, cele i postacie razem zrealizują dobra interpretacja wydarzenia zbliża się jak najbardziej do rzeczywistości wydarzeń, tak aby widz mógł ją łatwo i bezpiecznie zrozumieć.
W tym celu konieczne jest, aby narrator miał dużą wiedzę o kulturze i historii, ten wymóg jest ważniejszy niż dla narratora fikcyjnej historii, w której wszystko, co wymyśli, będzie ważne.
Konto historyczne łączy w sobie gałęzie nauki, historii i literatury.
Elementy rachunku historycznego
Cały tekst musi składać się ze struktury, cech, które go definiują oraz elementów, które składają się na jego definicję:
Postacie lub bohaterowie
Jak zawsze, są jednym z najpotrzebniejszych elementów każdej historii. Mogą być jednym lub wygodnym sposobem, aby część historii, którą chcesz przekazać, była spójna i działała.
Narracja obraca się wokół tych ludzi i to oni nadadzą jej treść.
Pisarz / narrator musi mieć jasność co do przesłania lub części historii, którą chce przekazać.
Jeśli masz jasność co do celu, możesz użyć narzędzi i zręczności, aby zagłębić się w życie postaci, wykorzystując to, co jest ważne dla twojego głównego celu i odrzucając te szczegóły, których w ogóle nie uważasz za istotne lub które wnoszą coś do historii.
Espacio
Potrzebujesz również wielkiego i wyczerpującego śledztwa, aby poznać szczegóły miejsca, w którym miały miejsce prawdziwe wydarzenia i móc odtworzyć je jak najbliżej tego, co naprawdę się wydarzyło.
Jaka była atmosfera, co istniało, a czego jeszcze nie?Jak wyglądała ziemia i zabudowa tego miejsca, jakie były charakterystyczne obiekty tamtych czasów, jaka była temperatura, z jakich materiałów były wykonane, wśród innych niewiadomych.
Tiempo
Nie chodzi po prostu o okres czasu lub datę, kiedy coś się wydarzyło. Jest to całkowicie wymagające dogłębnego zbadania czasu, w którym historia została opracowana, aby ją wiarygodnie odtworzyć.
W jaki sposób mówili i jakich słów używali?Jaki był sposób myślenia? Co było w modzie? Co było zabronione? Jaki był poziom wiedzy ludzi? Jaki był poziom wykształcenia? Jak się ubierali? Jak wyglądała ekonomia, polityka, klasy społeczne?
Im więcej odpowiedzi na pytania, tym więcej narzędzi będzie miał autor.
Węzły
Wszystkie historie mają momenty, kiedy sytuacje się komplikują lub cele do osiągnięcia stają się trudniejsze. Zuchwałość autora będzie tym, który wykorzysta te punkty spustowe w opowieści. To tam nadają się wszystkie narzędzia narracyjne zaimponować czytelnikowi / widzowi.
Wynik
Każdy węzeł ma rozwiązanie, punkt końcowy.
Pisarz decyduje, w której części opowieści kończy się jego narracja, ale nie powinno to nastąpić w miejscu, w którym pozostawia dryfującego czytelnika, musi znajdować się w rozdziale opowieści, w którym wystarczająco wyjaśnił, Przedstaw jasno swój punkt widzenia i wnioski.
Motywacje
Byłoby to uzasadnieniem, dlaczego narrator umieszcza czytelnika / widza w tym konkretnym czasie i przestrzeni.