Być może słyszałeś o narkolepsji lub oglądałeś filmy, w których ludzie nagle zasypiają bezradnie. Czasami te filmy są edytowane, aby wyglądały zabawnie, Ale nie ma nic śmiesznego w narkolepsji i jest to zaburzenie, które może sprawić, że ludzie będą bardzo cierpieć, a nawet zagrozić życiu, jeśli zasną w nieodpowiednich momentach.
Co to jest narkolepsja
Narkolepsja to zaburzenie snu charakteryzujące się nadmierną sennością, paraliżem sennym, halucynacjami, a nawet epizodami katapleksji (częściowa lub całkowita utrata kontroli nad mięśniami). To zaburzenie może wystąpić zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet i dotyka 1 na 2.000 osób.
Objawy pojawiają się w dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, ale wiele osób cierpi na nie bez właściwej diagnozy i dlatego nie otrzyma niezbędnego leczenia, aby poprawić jakość ich życia.
Ludzie, którzy cierpią na to zaburzenie, są bardzo senni przez cały dzień i mogą mimowolnie zasnąć w dowolnym momencie, wykonując wszelkiego rodzaju czynności, takie jak prowadzenie samochodu, gotowanie, nauka, chodzenie po ulicy ... Kiedy dana osoba cierpi na narkolepsję, w jej mózgu nie ma ustalonej granicy między przebudzeniem a snem więc cechy snu mogą się również pojawiać, gdy dana osoba nie śpi. Oznacza to, że na przykład osoba z narkolepsją może mieć katapleksję (paraliż mięśni podczas snu REM) podczas czuwania.
Nagła utrata napięcia mięśniowego powoduje natychmiastowe i skrajne osłabienie rąk, nóg i tułowia, powodując zasypianie. Osoby te mogą również doświadczać halucynacji wywoływanych przez mózg (tak, jakby śniły, ale nie śpią), a także mogą doświadczać paraliżu sennego podczas zasypiania lub budzenia się. Mogą również mieć długie sny lub żywe koszmary wywołują u nich wielką udrękę, ponieważ nie wiedzą, jak odróżnić, czy to jest rzeczywiste, czy też czasami nie.
Przyczyny
W rzeczywistości dokładna przyczyna narkolepsji jest nieznana. Ale kiedy pojawia się z katapleksją, jest to spowodowane utratą substancji chemicznej zwanej hipokretyną w mózgu.. Ta substancja chemiczna działa na systemy alarmowe mózgu i nie utrzymuje Cię w stanie czuwania ani nie reguluje cykli snu, ponieważ ta substancja chemiczna po prostu nie spełnia tych funkcji.
Brakuje tej substancji chemicznej, ponieważ grupa komórek wytwarzających hipokretynę (w podwzgórzu) jest uszkodzona lub zniszczona. Bez hipokretyny osoba może mieć problemy z zachowaniem przytomności, a także może doświadczać zakłóceń w normalnym bogatym śnie i czuwaniu.
Objawy
Najbardziej charakterystyczne objawy narkolepsji to:
- Nadmierna senność w ciągu dnia. Nawet jeśli śpią wystarczająco dużo w nocy, ludzie z tym zaburzeniem mają zaburzenia umysłowe, brak energii i koncentracji. Mają też zaniki pamięci, zły nastrój i skrajne wyczerpanie. Występuje codziennie w normalnych sytuacjach, takich jak czytanie, lub w nieodpowiednich sytuacjach, takich jak jazda samochodem lub gotowanie. Odcinki mogą trwać od minut do godzin. Mogą występować stopniowo, nagle lub podczas snu, których nie można kontrolować.
- Katapleksja Jak wspomnieliśmy wcześniej, objaw ten polega na nagłej utracie napięcia mięśniowego, gdy osoba nie śpi, ponieważ mózg wskazuje, że organizm wchodzi w fazę REM. Jest to całkowicie mimowolne i może dojść do całkowitego upadku ciała. Może powodować intensywne reakcje emocjonalne.
- Halucynacje Jak wspomnieliśmy powyżej, halucynacje zwykle pojawiają się, ponieważ mózg nie rozróżnia snu i czuwania. Te doświadczenia są bardzo żywe, a dla tych, którzy je cierpią, mogą być całkowicie przerażające, ponieważ nie wiedzą, czy naprawdę są przytomni, czy śpią. Każdy ze zmysłów może być zaangażowany w halucynacje. Nazywa się je halucynacjami hipnagonicznymi, gdy towarzyszą one pojawieniu się snu i halucynacjami hipnopompicznymi, gdy pojawiają się po przebudzeniu.
- Paraliż senny. Ten objaw pojawia się, gdy występuje chwilowa niezdolność do poruszania się lub mówienia podczas snu lub budzenia się, a osoba jest w pełni świadoma tego, co się z nią dzieje. Chociaż są to krótkie epizody trwające od kilku sekund do kilku minut, osoba, która je przeżywa, może odczuwać zniekształcenie czasu, a jeśli trwają na przykład kilka minut, czuje, że jest paraliżowana przez kilka godzin. Po zakończeniu paraliżu osoba jest w stanie normalnie się poruszać i mówić, chociaż czasami jego zdolność stopniowo się regeneruje. Podczas paraliżu sennego możesz również mieć halucynacje hipnagogiczne / hipnopompiczne.
- Rozdrobniony sen. Osoba z narkolepsją może budzić się przez całą noc. Prawdopodobnie mają również parasomnie (koszmary senne, lunatykowanie, mówienie we śnie, pobudzenie mięśni…) Osoba z narkolepsją wchodzi w fazę REM w ciągu kilku minut od zaśnięcia.
- Inne objawy, które można wykryć: automatyczne zachowanie (robią rzeczy, a potem ich nie pamiętają), potrzeba krótkich drzemek w ciągu dnia, uczucie utraty pamięci lub braku koncentracji, zmęczenie, zmęczenie, zaburzenia nastroju, niewyraźne widzenie, jedzenie zaburzenia.
Diagnoza i leczenie
Zaburzenie to można zdiagnozować u dzieci i młodzieży, gdy tylko pojawią się pierwsze objawy. Zwykle w wieku od 10 do 15 lat, ponieważ postawienie dokładnej diagnozy nie jest łatwe i należy wziąć pod uwagę zmienność objawów. Na początku zaburzenia ludzie nie kojarzą się, że może to być zaburzenie neurologiczne i nie zawsze szuka się leczenia na początku, dopóki nie zacznie się ono pogarszać.
Lekarz powinien przeprowadzić dokładne badanie kliniczne, ponieważ wiele objawów narkolepsji może wynikać z innych zaburzeń snu, infekcji wirusowych lub bakteryjnych, nowotworów itp. Nawet przyjmowanie niektórych leków może powodować nadmierną senność w ciągu dnia. Zła higiena snu może również prowadzić do nadmiernej senności w ciągu dnia.
Diagnoza wymaga przeprowadzenia zestawu określonych testów w klinice zaburzeń snu przed ustaleniem konkretnej diagnozy. Zostanie wykonany polisomnogram i test wielokrotnego opóźnienia snu.
Obecnie nie ma lekarstwa na narkolepsję, ale istnieją leki i terapie, które mogą pomóc złagodzić objawy i poprawić jakość życia osoby dotkniętej chorobą. Nie wszyscy dobrze rozumieją to zaburzenie i jego nasilenie, dlatego konieczne jest, aby zarówno osoba dotknięta chorobą, jak i jej otoczenie miały wystarczającą ilość informacji, aby dokładnie zrozumieć, co się dzieje.