Krew to odnawialna tkanka, która jest częścią organizmów, a komórki wchodzące w jej skład są wytwarzane w szpiku kostnym w sposób ciągły. Jak wszyscy wiemy, krew spełnia życiowe funkcje w organizmach wielu gatunków, takie jak ochrona przed infekcją, wymiana gazowa i dystrybucja składników odżywczych.
Czy wiesz, że krew składa się z zestawu komórek w roztworze koloidalnym? Tak, krew zawiera kompozycję komórkową składającą się głównie z białych i czerwonych krwinek, zawieszonych w płynnej i pożywnej pożywce. To płynne podłoże jest znane jako osocze krwi.
Chociaż generalnie myślimy o tym pojęciu w sposób globalny, bez rozpatrywania jego składników oddzielnie, prawda jest taka, że plazma sama w sobie stanowi element, który spełnia wiele funkcji istotnych dla funkcjonowania organizmu.
Definicja osocza jako składnika krwi
Osocze krwi to płyn o słonym charakterze, koloru żółtawego lub bursztynowego, półprzezroczysty, w którym zanurzone są elementy zwane „formami”, stanowiące komórkową część krwi. Jest to nie tylko płynna frakcja tego życiodajnego płynu, ale także najbardziej obfita, ponieważ stanowi 55% całkowitej objętości krwi.
Główną funkcją tego komponentu jest transportują składniki odżywcze i odpady z ważnych procesów.
Skład osocza krwi: Jest utworzony w roztworze wodnym o charakterze koloidalnym, w którym 91% stanowi woda i zawieszone w nim ciała stałe. Stwierdzono, że ma gęstość podobną do wody, chociaż jest nieco wyższa, ponieważ obecne ciała stałe, takie jak białka, wpływają na lepkość.
Największy rozpuszczony składnik stanowią białka (8%), wśród których możemy wymienić:
- Globuliny: Są syntetyzowane w wątrobie i stanowią przeciwciała przeciwko chorobom zakaźnym.
- Fibrynogen: Odgrywając ważną rolę w krzepnięciu, białko to jest ważną częścią składu osocza.
- Albuminy: Stanowią 60% białek osocza, ponieważ poprzednie pochodzą z wątroby, a ich rolą jest transport lipidów i hormonów steroidowych. Przypisuje się im również odpowiedzialność w takich procesach, jak ciśnienie onkotyczne, które ma kluczowe znaczenie dla utrzymania równowagi w płynach nawadniających narządy.
- Lipoproteiny. Mają działanie buforujące, buforujące zmiany pH krwi.
Należy również wspomnieć o tych składnikach, które stanowią mniejszy udział (śladowe), bo zaledwie 1% całkowitego składu osocza, jednak należy być świadomym: węglowodany, lipidy, hormony, enzymy, mocznik, sód, potas i węglany.
Ekstrakcja plazmowa
Często mylone jest osocze krwi z płynem o innym składzie zwanym surowicą, ponieważ oba pochodzą z przepływu krwi, jednak podstawową różnicą między nimi jest skład, ponieważ osocze jest płynną częścią krwi bez krzepnięcia, dlatego , ma bardziej odżywczą strukturę, podczas gdy surowica jest płynną częścią skrzepniętej krwi, w związku z czym brakuje jej składników, takich jak fibrynogen.
Kiedy krew jest pobierana z naczyń krwionośnych, pozostaje przez krótki czas w stanie płynnym; Aby zapobiec powstawaniu zakrzepów, często dodaje się substancje przeciwzakrzepowe, takie jak heparyna, cytrynian sodu i kwas etylodiaminotetraoctowy (EDTA). Następnie niezakrzepłą krew odwirowuje się w probówkach Wintrobe, w których komórki osadzają się na dnie probówki.
Jako produkt tego procesu zaobserwowaliśmy w rurze trzy zróżnicowane fazy: jedną o bursztynowym kolorze o niższej gęstości (plazma), która znajduje się u góry, w środku znajduje się niewielka biaława faza złożona z płytek krwi, a na końcu u dołu, faza komórki, która ma gęstszy czerwonawy kolor.
Zastosowania plazmy
W różnych dziedzinach medycyny naukowcy wykorzystali generatywne właściwości osocza do leczenia schorzeń skóry, jego działanie jako czynnika krzepnięcia pozwoliło również na opracowanie terapii dla pacjentów z niedoborami hematologicznymi, co pozwoliło im poprawić ich jakość. życia, ponieważ mogą normalnie wykonywać swoje codzienne czynności.
Bioterapie: Terapie te opierają się na wykorzystaniu osocza krwi w leczeniu zaburzeń krzepnięcia, takich jak hemofilia i pierwotne niedobory odporności. Jego zastosowanie zostało również rozszerzone na leczenie zaburzeń neurologicznych.
Procedura estetyczna: Osocze w skórze stymuluje fibroblasty, które składają się ze składnika promującego jej elastyczność, będącego głównym składnikiem skóry, który zwiększa produkcję kwasu hialuronowego, elastyny i kolagenu, co opóźnia procesy starzenia, a to skutkuje redukcją zmarszczek, zwiotczenia, a także jego zastosowania w leczeniu rozstępów. Może być również stosowany profilaktycznie w przypadku skóry młodszej lub jako terapia regeneracyjna w przypadku skóry starzejącej się.
Stosowanie osocza bogatopłytkowego jest specyficznym zabiegiem, co oznacza, że należy je pobrać z krwi pacjenta, ma to na celu zmniejszenie ryzyka wystąpienia alergii i odrzucenia zabiegu. Jest to zabieg Jest to zabieg bezbolesny i ambulatoryjny; potrzeba około 45 do 60 minut.
Obszar ten obejmuje również jego zastosowanie w leczeniu urazów skóry spowodowanych oparzeniami.
Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego: Obserwując jego działanie w zmniejszaniu sztywności i regeneracji chrząstki, opracowano terapie, w których zastosowanie osocza krwi stało się popularne w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, obserwując, że powrót do zdrowia sprzyja aż w 73% przypadków.
Funkcje osocza krwi
Większość jego funkcji wywodzi się z działania białek zawartych w tym płynie. Ich udział w wielu procesach mających znaczenie w organizacji opisano szczegółowo poniżej:
W koagulacji: Koagulacja jest zasadniczo mechanizmem obronnym organizmu, w którym skrzep tworzy gęstą, półstałą masę, która blokuje pęknięte naczynia krwionośne. Osocze interweniuje w tym procesie, ponieważ dostarcza trzy substancje, które interweniują w istotny sposób, takie jak protrombina, fibrynogen i jony wapnia. Podczas koagulacji protrombina i jon wapnia (Ca ++) tworzą trombinę, która jest białkiem odpowiedzialnym za przekształcanie fibrynogenu (we wspólnym działaniu z wapniem) w nierozpuszczalne włókna fibrynowe, które tworzą trójwymiarową sieć, która więzi erytrocyty i leukocyty, gęsta masa fibryny i krwinek, zwana skrzepem.
Transport: Ponieważ umożliwia transport składników odżywczych, gazów i odpadów wytwarzanych w procesach metabolicznych i komórkowych. Ogólnie rzecz biorąc, ta funkcja transportowa sprzyja wymianie substancji między narządami.
Funkcja elektrochemiczna: Białka osocza są z natury przepuszczalne i dlatego są zatrzymywane w przedziale naczyniowym, co ma bezpośredni wpływ na ciśnienie osmotyczne. Kiedy te białka, które są dużymi cząsteczkami, nie dyfundują przez półprzepuszczalną membranę, ich obecność w tym ośrodku zmienia rozmieszczenie cząstek jonowych. Ta właściwość determinuje jego rolę w regulacji elektrolitu.
Ciśnienie onkotyczne: Dla utrzymania tego typu ciśnienia hydrostatycznego, białka zanurzone w osoczu wywierają bezpośredni wpływ, jak wspomnieliśmy w poprzednim punkcie, na ciśnienie osmotyczne.. Efekt ten jest ściśle związany z działaniem tych dużych cząsteczek na naczynia krwionośne. Białka wywierają presję, ponieważ ruch wody następuje na zasadzie gradientu, czyli jest kierowany z obszaru o większym potencjale na mniejszy, dlatego woda w organizmie człowieka zawsze będzie kierowana w miejsce, w którym występuje wyższe stężenie pewnej rozpuszczonej substancji.
W przypadku białek zawartych w osoczu zdarza się, że w osoczu krwi występuje większe stężenie niż w płynie śródmiąższowym (czyli tym, który obmywa komórki tkanek), przez co woda w tym płynie ma tendencje do wejścia, aby regulować ciśnienie wody po obu stronach ściany kapilary. W ten sposób zostaje zachowana objętość osocza i całkowita objętość krwi.