W starożytnej Grecji ostracyzm występował wtedy, gdy potępiano obywateli uważanych za podejrzanych lub niebezpiecznych dla miasta. Innym znaczeniem jest dobrowolna lub przymusowa izolacja od życia publicznego, zazwyczaj motywowana kwestiami politycznymi. Ale także, z tych dwóch znaczeń, czym jest ostracyzm w dzisiejszym życiu?
Co to jest
Ludzie są z natury istotami społecznymi, a ich pragnieniem jest przynależność do grupy społecznej, takiej jak rodzina. Jednak w wielu przypadkach inne osoby są dobrowolnie izolowane z różnych powodów, ludzie izolowani wbrew swojej woli są wykluczani, co jest określane jako „tworzenie próżni”.
Zwierzęta porzucają najsłabszych, aby zapewnić przetrwanie najsilniejszym. To samo dotyczy dzieci i nastolatków w przedszkolu, sportowców i pracowników biurowych. Choć są one powszechne, odrzucenie i wykluczenie ranią każdego, kto je cierpi, bez względu na wiek i klasę społeczną. Wytrwały przez długi czas ostracyzm sprawia, że ludzie czują się przygnębieni i bezwartościowi, zrezygnowani z samotności lub zdesperowani o opiekę, w skrajnych przypadkach popadają w samobójstwo lub morderstwo. To śliska i niewidoczna forma znęcania się.
Etapy ostracyzmu
Ostracyzm jest doświadczany w trzech etapach. W pierwszym, „bezpośrednim” etapie osoba odrzucona odczuwa ból. Nie ma znaczenia, kogo jesteś odrzucony ani jak łagodnie się to wydaje. Czujesz ból wykluczenia. W mózgu uruchamia się alarm, ta sama część, która rejestruje ból fizyczny: poczucie przynależności, samooceny, kontroli i rozpoznawania, uczucie ataku.
Drugi etap to „radzenie sobie”, który pojawia się, gdy ludzie odkrywają, jak „poprawić swój stan integracji”. Zwracają uwagę na każdy sygnał społeczny; współpracują, dostosowują się i są posłuszni. Jeśli przynależność jest straconą sprawą, starają się odzyskać kontrolę. W skrajnych przypadkach „mogą próbować zmusić ludzi do zwrócenia na nie uwagi”. Na przykład analiza strzelanin szkolnych przeprowadzonych w 2003 roku wykazała, że 13 z 15 sprawców zostało wykluczonych.
Radzenie sobie wymaga zasobów psychologicznych ... Zbyt długie znoszenie ostracyzmu jest wyczerpujące. A ci, którzy na to cierpią, czują się przygnębieni, bezradni i zdesperowani. Nawet odwołanie się do odrzucenia może wywołać te uczucia. Byłby to trzeci etap zwany „rezygnacją”.
Jest zakorzeniony w społeczeństwie
Ostracyzm jest zbyt zakorzeniony w społeczeństwie i należy się nim zająć, aby nie był tak potężny i destrukcyjny. Chociaż niektórzy ludzie szukają prawnego zadośćuczynienia za ostracyzm jako formę dyskryminacji w miejscu pracy (mobbing), trudno jest udokumentować coś, co się nie dzieje ... Sprawca może nawet się odwrócić i oskarżyć oskarżyciela o paranoję.
Więcej nadziei jest w opracowywaniu narzędzi, które zarówno ofiary, jak i terapeuci radzą sobie ze skutkami ostracyzmu. Szersze i głębsze zrozumienie może również dać głos tej niesłyszalnej i niewidzialnej formie męki.
Ostracyzm jest zatem aktem ignorowania lub wykluczania i jest to samotność, która boli. Prawie nikt nie jest wolny od odczuwania smutku lub złości, gdy jest wykluczony lub „unieważniony” przez inne osoby, czy to partnera, czy rodzinę. Osoba, która chce iść na spotkanie rodzinne, ale nie zostanie zaproszona, zostanie wykluczona. Ludzie często ukrywają bolesne uczucia, aby nie okazać wstydu i nie pogorszyć sytuacji.
Są ludzie, którzy mają skłonność do oskarżania się po tym, jak zostali wykluczeni, albo wierzą, że w jakiś sposób na to zasługują, albo że przesadzają i nie powinni tak czuć. Zwroty takie jak: „Nie bądź takim dzieckiem”, To przykład wykluczenia.
Co robić, gdy się wyklucza
Ostracyzm jest zatem formą szykanowania i należy stawić mu czoła, aby nie dotknął on więcej niż to konieczne. Oto kilka sugestii, o których możesz pamiętać:
To nie żart
Ostracyzm to nie żart, więc trzeba to potraktować poważnie. Jeśli czujesz się źle po wykluczeniu, nie jesteś neurotyczny i nie jesteś paranoikiem ... Jesteś po prostu człowiekiem. Pomyśl o swoich uczuciach dociekliwym umysłem, rozumiejąc, że ostracyzm istnieje, że pojawia się nieumyślnie i celowo oraz że może być użyty jako prymitywne narzędzie do utrzymania porządku w grupie lub osobie, która go odrzuca. Kiedy myślimy, oddalamy się na tyle od naszych uczuć, aby zachować spokój i koncentrację.
Przyjmij to z humorem
Jeśli ktoś Cię wykluczy, ponieważ nie chce Cię w pobliżu ... Co jeszcze ci to daje? Ta osoba tęskni za tym! Jeśli ktoś zdecydował się Cię zignorować lub wykluczyć, co najgorszego może się wydarzyć? Lepiej, żebyś się śmiał i uświadomił sobie, że ta osoba po prostu nie zasługuje na to, by być w twoim życiu. Wyświadcza ci nawet przysługę, ponieważ jasno daje do zrozumienia, że nie jest to warte ani sekundy twojego czasu ani twoich myśli.
Pomyśl o perspektywie drugiej osoby
Ostatnią rzeczą, o której teraz myślisz, może być empatia wobec osoby, która sprawia, że jesteś pusty, ale próba zrozumienia drugiej strony może być niezwykle pomocna. Ostateczną przyczyną ostracyzmu nie jest krzywdzenie osoby wykluczonej, ale samoobrona. Każdy toczy swoją niewidzialną bitwę ...
Być może ostracyzator ma wielką potrzebę uspokojenia go przez kogoś innego niż ty. Może o coś ci zazdrości. Chociaż na ogół nie można określić dokładnej przyczyny, często w grę wchodzą ból i niepokój. Chroń się, ale przebaczaj, kiedy tylko możesz, aby jak najszybciej uwolnić się od bólu. Jeśli miałeś karierę iz jakiegokolwiek powodu zostałeś z niej usunięty, nie tonąć, wymyśl siebie na nowo!
Połącz się ze sobą
Jeśli nie możesz się ponownie połączyć, skup się na sobie w najbardziej kochający i intymny sposób. Traktuj siebie jak najlepszego przyjaciela. W razie potrzeby znajdź najlepszego przyjaciela, który pocieszy Cię emocjonalnie. Kluczem jest wzmocnienie połączenia z życiem, które się w tobie rozwija. Niezależnie od tego, co dzieje się w Twoim życiu towarzyskim, pamiętaj, że jesteś wyjątkowy na tym świecie.