Podobnie jak większość krajów Ameryki, Meksyk był częścią hiszpańskiej kolonii, która przez 300 lat rządziła tym krajem, przynosząc ze sobą największy rozkwit krzyżowania ras na świecie, ale zacznijmy od początku. Hernán Cortés, któremu przypisują, że na początku XVI wieku poprowadził wyprawę, która doprowadziła go na podbój Meksyku, uważany za zdobywcę tego rozległego terytorium. Minął rok 1519, ponad 600 ludzi opuściło Kubę z myślą o Jukatanie, 11 statków, 16 koni i 14 dział artyleryjskich.
Twój pierwszy kontakt w Ameryce Było to w Cozumel i Tabasco, ważnym porcie żeglugowym, gdzie osiedlili się, pokonując Majóws. Tam Cortés narzucił chrześcijaństwo jako religię, nakazując zniszczenie religijnych ikon, które zostały wzniesione na tym terytorium.
Podbój był kontynuowany, atakując ludność Tecnochtitlán, imperium azteckiego rządzonego przez cesarza Montezumę II. Zgodnie z informacjami, którymi dysponował Cortés, region ten zachował wielkie skarby, więc jego puls nie drżał, by zatopić statki leżące w Veracruz, aby zapobiec pokusie powrotu jego ludzi z powodu ewidentnej niższości liczbowej, którą reprezentowali. Stąd pochodzi dobrze znana fraza „spal statki”, która odnosi się do nieodwołalnej determinacji. Wszystko to wykracza poza przekonania religijne i kulturowe, które do tej pory dominowały w tym kraju Ameryki Środkowej. Tak więc powstał bunt tubylców, tam, gdzie był widoczny zdziesiątkował armię Cortesów który w swoich próbach normalizacji sytuacji doprowadził do śmierci cesarza. Ten historyczny moment jest znany jako „najsmutniejsza noc” i wydarzył się 30 czerwca 1520 r., Tak rozpoczął się hiszpański podbój terytorium Azteków, działania, które oczywiście zapoczątkowały innych, aż do całkowitego podboju i przekształcenia Meksyku w Nową Hiszpanię.
300 lat hiszpańskiego rządu
Minęło 300 lat, kiedy hiszpański rząd swobodnie rządził Nową Hiszpanią. Jeszcze jedna kolonia hiszpańskiego królestwa, dla nich te kolonie musiały zaopatrywać i gospodarczo uzupełniać półwysep, to znaczy zaopatrywać to, czego w Hiszpanii nie było, więc mieli oni ekstremalną kontrolę nad handlem zagranicznym; Oprócz mieszanki kultur, ponieważ Hiszpanie przywieźli ze sobą czarnych niewolników, przywieźli również choroby obce dla tych regionów, wpływając na śmiertelność rdzennej ludności, która spadła w ciągu pierwszych 30 lat o 90%.
Na tę liczbę wpłynęła również moja praca, niewolnictwo i encomiendas, powodując Korona podejmie środki, takie jak zakaz encomiendas. Różnorodność w Meksyku wzrastała, budowano duże domy w stylu europejskim, ogromne kościoły, pasaże dla powozów, ogrody. Aby jednak osiągnąć „budowę” Nowej Hiszpanii, niszczyli cytadele, piramidy, świątynie i szukali sposobu na wpłynięcie na myśl filozoficzną, wprowadzając jednak inne religie, jednak wyzysk, który był wywierany na Kreolach, az drugiej strony na rdzennych stopniowo generowało niezadowolenie, tworząc w ten sposób ruchy, które w pewnym momencie powstały, by zaprotestować przeciwko panującej polityce.
Powstania powstańcze
Zmotywowani powyższym, powstały bazy dla powstań po obu stronach, początkowo ich bohaterami byli rdzenni mieszkańcy i metysi. Podkreślenie uznanych za te, które powstały w 1541 roku w Nueva Galicia, 1660 w Tehuantepec, 1670 w Jukatanie, 1712 w Chiapas, 1797 w Teotitlán. W 1565 roku, zmęczeni ograniczeniami, jakie Korona nałożyła na Kreolów, oni również protestowali, w zasadzie z powodu decyzji, która została podjęta o zakazie encomienda. W 1662 roku powstanie tubylców i metysów było w stanie kontrolować Mexico City na jeden dzień. Podczas tej akcji spalony Pałac Wicekróla i wszystko wskazywało na sukces, jednak udało im się zostać pokonanym, a ich przywódcy zostali straceni przez Hiszpanów.
Ustalenie przyczyn niezależności
Jak już wspomniano, niezadowolenie nawiedziło zarówno kreolskich, jak i rdzennych mieszkańców, jednak zgodnie z historią istnieją zarówno wewnętrzne, jak i zewnętrzne przyczyny, które zadecydowały o uzyskaniu niepodległości kraju Azteków.
Wewnętrznie zapewniają, że wpłynęło to na:
- Ubóstwo tubylców i niewolników, którzy wyznawali różne przekonania religijne, dlatego pragnęli być oddzieleni od tej kurateli sprawowanej przez Koronę, co doprowadziło ich do zniszczenia kultury ich przodków.
- Nierówność ekonomiczna i społeczna mieszkańców podzielonych klasowo. Podczas gdy niektórzy byli chwaleni, inni byli oczerniani.
- Despotyzm i arogancja Europejczyków w stosunku do Kreolów, których maltretowali prawie tak samo jak tubylców i niewolników. Ci, którzy urodzili się na tym terytorium, czuli się gorsi od Hiszpanów, więc zmotywowani nacjonalistycznymi uczuciami zaczęły się spiski..
To na poziomie ogólnym, ale można określić, że ci, którzy pracowali przy hacjendzie nie otrzymywali wynagrodzenia. Raczej nabyli dług na całe życie, a nawet po śmierci, ponieważ został odziedziczony.
En W Nowej Hiszpanii byli zambo, mulaci, rdzenni mieszkańcy, metysowie, wszyscy żyjący w niewoli i oczerniani przez prosty fakt, że nie urodzili się w Hiszpanii.. Wszyscy bez wyjątku byli służącymi bez najmniejszej nadziei na samodzielne życie, z drugiej strony były przyczyny zewnętrzne, które rodziły potrzebę odłączenia się od Korony.
W zasadzie historia odnosi się do niepodległości 13 kolonii amerykańskich (Stany Zjednoczone), które zostały zdominowane przez Wielką Brytanię. Konfrontacja rozpoczęła się w 15 roku i została uznana za trudną wojnę, której kulminacją był rok 183. Wydarzenia te wywarły ogromny wpływ na inne ruchy społeczne, takie jak w przypadku Meksyku i ruchy emancypacyjne w innych koloniach Ameryki Łacińskiej.
Później, nawet pod wpływem niepodległości 13 kolonii, Rewolucja Francuska dotarła do Hiszpanii w momencie zerwania. To Napoleon Bonaparte najechał w 1808 roku, zastępując monarchę Karol IV. To osłabiło panowanie, które mieli na koloniach, dlatego Amerykanie wykorzystali ten fakt do uruchomienia ruchu niepodległościowego; W tym czasie istniały dwa sektory zainteresowane niepodległością: konserwatywne grupy związane z dużymi majątkami i kościołem oraz Kreolowie, którzy byli członkami niższego duchowieństwa i średniego szczebla wojskowego.
Innym z zewnętrznych wpływów, o których można wspomnieć, i być może pierwszym, są filozofowie europejskiego oświecenia, wśród których wymienia się Rousseau, Voltaire i Montesquieu. To dało między innymi publikacje na temat: praw, podziału władzy, zwyczajów i charakteru narodów, suwerenności ludu, wszystko to dało wyobrażenie o tym, jak powinien funkcjonować kraj tam, gdzie istnieją obowiązki i prawa obywateli i rządu. Kiedy te pisma były znane, wywarły wpływ na świat, zwłaszcza w koloniach, które żyły kosztem klasowego i wyzyskującego reżimu.
W 1810 roku, o świcie 16 września, rozpoczął się koniec obcego panowania w Meksyku, do którego przystąpili miejscowi napisz własną historię. Od wojen i konfrontacji upłynęło 11 lat; generowanie ofiar w armiach. 2 września 1821 r. Armia Trigarante formalnie zakończyła walkę o niepodległość Meksyku.