Focusing jako metoda samowiedzy

Skupianie się to proces psychoterapeutyczny opracowany przez Eugene'a Gendlina w 1953 roku. Po 15 latach badań na Uniwersytecie w Chicago Gendlin doszedł do wniosku, że to, czy psychoterapia zakończy się sukcesem, czy nie, zależy bardziej niż od terapeuty od zachowania pacjenta. co robisz wewnętrznie podczas sesji. Gendlin odkrył, że bez wyjątku, pacjenci odnoszący sukcesy intuicyjnie skupiali swoją uwagę w sobie, na bardzo subtelnym i rozproszonym odczuciu zwanym poczułem sensację („Odczuwam sens” w języku angielskim). To poczułem sensację zawiera informacje, które po zwróceniu uwagi mogą doprowadzić nas do rozwiązania problemu, przed którym stoimy. Dlatego skupianie się jest to umiejętność, której można się nauczyć i to odtwarza zachowanie obserwowane u pacjentów, którzy odnieśli sukces.

Skupianie się polega na skupianiu uwagi w otwarty i nieoceniający sposób na wewnętrznej wiedzy, której doświadcza się bezpośrednio, ale jest to wiedza przedwerbalna. Oznacza to, że ciało może zawierać bardzo cenne informacje, nawet jeśli nie zostały jeszcze sformułowane słowami ani nie zostały uświadomione. Skupianie się jest używane, aby rzucić światło na to, co się czuje lub czego chce, i obejmuje dialog z tym odczuwanym zmysłem. Wiele osób tak boi się przebywania w swoim ciele, że woli schronić się w swoich głowach, gdzie wszystko jest znane i nic ich nie zaskoczy. Jednak robiąc to, nie tylko wpadamy w wir rekurencyjnych, a nawet obsesyjnych myśli, które zwykle donikąd nas nie prowadzą, ale także tracimy wiele informacji. Ciało nie jest instrumentem ani zwykłą fizjologiczną maszyną. Ta część jest tym, co nauka najlepiej uchwyci lub zmierzy, ale ciało to o wiele więcej: to mądrość.

Jakie są korzyści z Focusing?

Skupienie pomaga nam rozważać inne narracje lub alternatywy dla sytuacji, widzieć rzeczy jaśniej, podejmować decyzje i stymulować zmianę w nas samych.

Dzięki procesowi skupiania możemy przekonwertować plik poczułem sensację w coś bardziej namacalnego i łatwiejszego w użyciu. Y Aby to odczucie nabrało kształtu i nabrało znaczenia, osoba musi wypróbować różne słowa, które tłumaczą to doznanie. Werbalizując te słowa, ważne jest, aby zwracać uwagę na to, co dzieje się w środku, ponieważ plik poczułem sensację nie zweryfikuje słowa lub frazy (może to być również obraz), które nie opisują go odpowiednio. Zwykle wymaga to czasu i niezbędna jest umiejętność tolerowania niepewności. Ale kiedy już uda nam się to rozpoznać poczułem sensację i nazwij to, zauważymy, że blokada znika i możemy wreszcie przejść dalej.

Opracowano kilka adaptacji procesu Focusing pierwotnie zaproponowanego przez Gendlina. Jedną z najpopularniejszych jest Ann Weiser Cornell. Według Weisera trzy aspekty oddzielające Focusing od innych metod wewnętrznej świadomości i rozwoju osobistego są następujące:

1. Odczuwany sens:

Skupianie się oznacza wejście do ciała i odnalezienie w nim tego szczególnego wrażenia zwanego poczułem sensację, który zawiera znaczenie. Prawdopodobnie często go doświadczałeś, nie nadając mu zbyt dużego znaczenia. Chodzi o to, że generalnie zwracamy większą uwagę na emocje. Problem z emocjami polega na tym, że czasami tworzą chmurę i uniemożliwiają nam wyraźne widzenie. Strach to wciąż strach, nie ma nic innego. Czujemy strach i „wiemy”, że dzieje się tak z tego czy innego powodu, ale są to narracje, które już znamy i które powtarzamy niestrudzenie. Zamiast tego trudniej jest dotrzeć do ciała. Ale jeśli działamy na poziomie poczułem sensacjęMożemy poczuć, że ten strach, ten, którego doświadczamy teraz, różni się od strachu, który odczuwaliśmy na przykład wczoraj. Może wczorajszy strach był bardziej jak zimna skała w twoim żołądku, a dzisiejszy strach jest bardziej szarpaniem lub ciągnięciem do tyłu. Jeśli pozostaniemy z uczuciem strachu tu i teraz, możemy znaleźć prawdziwy powód, dla którego tak się boimy. Kiedy zwraca się na nie uwagę, to uczucie często ulega przemianie i wykracza poza to, co myślimy, że wiemy. Prowadzi nas do przejścia. Udało nam się uzyskać dostęp do treści, które do tej pory wydawały się niedostępne. Mimo to nie chcę sugerować, że powinniśmy gardzić naszymi emocjami, okiem. Możemy doskonale zacząć od zidentyfikowania emocji i stopniowo połączyć się z nią poczułem sensację.

2. Uwaga skierowana do wnętrza, której towarzyszy akceptacja i zaangażowanie:

Gdy już wiesz, że poczułem sensacjęnastępnym krokiem jest poświęcenie mu szczególnej uwagi. Jednym ze sposobów jest to Zaproś to uczucie, aby usiąść z nami na (wyimaginowanej) ławce, aby lepiej je poznać. Kiedy ustanawiamy tę relację z poczułem sensację, ważne jest, aby przyjąć wobec niej postawę ciekawości. Starajmy się unikać umieszczania filtrów poprzez interpretacje, racjonalizacje, opinie, hipotezy lub krytykę. Ta praktyka jest podobna do tej, gdy wchodzimy do ciemnego pokoju. Gdy nasze oczy przyzwyczajają się do niskiej intensywności światła, zaczynamy wyraźniej rozróżniać otaczające nas obiekty. Większość ludzi nie ma cierpliwości, aby pozostać w pokoju i woli wyjść od razu. Ale to, co prowadzi nas do głębszej wiedzy, to zainteresowanie, pragnienie, ciekawość wiedzy. Z drugiej strony nie chodzi tutaj o próbę zmiany czegokolwiek, ale o zaakceptowanie, a raczej przyzwolenie na to uczucie. Zmiana zachodzi sama, ponieważ nasz wewnętrzny świat nie jest statycznyjest zawsze w ruchu. Kiedy zachowujemy uważność, to poczułem sensację rozwija się, porusza i przekształca w następnym kroku. Jesteśmy zainteresowani jak to jest to uczucie, nie on dlaczego.

3. Praktyka ułatwiająca zmianę:

Większość ludzi jest przekonana, że ​​aby nastąpiła zmiana, trzeba ją aktywnie wytwarzać, a to siła woli lub wysiłek są jej podstawowymi składnikami. Ale ta filozofia nie dotyczy skupiania się. Według Focusing, zmiana zachodzi jako naturalna część biegu rzeczy, a kiedy coś nie wydaje się zmieniać, potrzebujesz uwagi i pełnej świadomości, której towarzyszy postawa akceptacji tego, co jest nam prezentowane. Ciało wie, czego potrzebuje, tak jak ziarno rzodkiewki wie, że zamieni się w rzodkiewkę. Nie musimy wprowadzać żadnych zmian, tylko zapewniamy warunki, które na to pozwalają.

Najlepiej jest ćwiczyć tę metodę z terapeutą lub osobą przeszkoloną w Focusing, ale można to również zrobić na przykład tylko przy użyciu dziennika lub zeszytu.

przez Jasmine Murga

 
Źródła: