Co to jest wspólny rozwój? Cele, pozytywy i negatywy

Chodzi o sprawiedliwą dystrybucję dochodu narodu, wprowadzoną po raz pierwszy przez prezydenta Meksyku Luisa Echeverríę w 1976 r. To właśnie wtedy narodowy program rozwoju państwa meksykańskiego odniósł znaczące korzyści z tego nowego systemu gospodarczego.

Każdy współczesny obywatel hiszpańskojęzyczny musi znać tę terminologię, aby móc krytycznie przeanalizować władzę wykonawczą. Jeśli więc chcesz dowiedzieć się więcej o tym, na czym polega koncepcja wspólnego rozwoju i w jakich regionach świata została wdrożona, koniecznie przeczytaj poniższy artykuł.

rozwój

Pojęcie rozwoju jest znane jako proces ewolucyjny, w którym człowiek doświadcza zmiany na poziomie społecznym, duchowym i ekonomicznym że powinni poprawiać swoje środowisko, w innych definicjach jest to związane ze znaczeniem ewolucji.

Krótko mówiąc, rozwój ma na celu osiągnięcie optymalizacji różnych obszarów, które dotyczą bezpośrednio człowieka. Zaspokojenie podstawowych potrzeb jednostki jest nieodłącznym elementem stanu, w którym ta ostatnia się rozwija.

Z humanistycznego punktu widzenia termin rozwój musi być stosowany w odniesieniu do wolności, jaką człowiek musi posiadać, aby móc budować swój projekt życiowy w oparciu o ekonomiczne i społeczne możliwości kraju.

To wtedy z politycznego punktu widzenia realizacja pojęcia rozwój może przynieść korzyść lub zaszkodzić mieszkańcom kraju w zależności od obiektywizmu, z jakim jest on traktowany.

Ze swojej strony Luis Echeverría miał bardzo dobre argumenty w swojej teorii wspólnego rozwoju, które pozwoliły mu osiągnąć prezydenturę i móc ją wdrożyć w ówczesnej gospodarce meksykańskiej.

Wspólny model rozwoju

Główną przyczyną realizacji tego planu gospodarczego w Meksyku były okresy kryzysu, przez który kraj przechodził na początku lat 70-tych.

To zmusiło rząd do tego ograniczanie znacznej części budżetu krajowego do usług publicznychbez uwzględnienia, że ​​akt ten przyniósłby wielkie konsekwencje gospodarcze i spowodowałby większe zubożenie obywateli.

W tym okresie kryzysu Bank Światowy, Międzyamerykański Bank Rozwoju i Międzynarodowy Fundusz Walutowy pomagały krajom przechodzącym kryzys dekady.

Warunkiem pomocy tym podmiotom była redukcja wydatków publicznych, co, jak wspomnieliśmy wcześniej, spowodowałoby upadek gospodarek, głównie meksykańskiej.

Pierwszy świat pomógł łacińskim gospodarkom, które konsumowały jego produkty, ale były producentami ich surowców.

To pomogły w rozwoju łacińskich gospodarek i do pewnego stopnia uniezależnić się od budżetów Banku Światowego, Międzyamerykańskiego Banku Rozwoju i Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Odkrycie ropy naftowej w Wenezueli i Meksyku pomogło im wzmocnić gospodarki w zakresie eksploatacji ich produktu krajowego brutto.

Cele modelu

Miał głównie popularne cele, które zmierzały do ​​wzmocnienia porozumień z różnymi klasami społecznymi ludności Meksyku, podczas gdy inne kraje wdrażały inaczej metody uniknięcia kryzysu, Meksyk wdrożył wspólny rozwój. Do głównych celów tego modelu gospodarczego należą:

• Zmniejsz dług Republiki.
• Że państwo miało prawie absolutną kontrolę nad różnymi gospodarkami prywatnymi, aby powstrzymać nierównowagę gospodarczą.
• Że sektor pracy był częścią wszystkich sektorów produkcji.
• Zaoferuj lepszą jakość życia ludności.
• Zwiększaj zyski sektora pracy, sprawiedliwie rozdzielając dywidendy Republiki.

Pozytywne aspekty

Ten model ekonomiczny na pewno nie osiągnął zwycięsko postawionych celów. Można jednak zrobić kilka pozytywnych wyjątków, które pomogły wówczas społeczeństwu meksykańskiemu:

• Otwarcie Instytutu INFONAVIT (Instytutu Krajowego Funduszu Mieszkaniowego dla Pracowników), który umożliwił pracownikom zakup domów lub przebudowę już nabytych.
• Reforma edukacyjna oparta na nauce nowych zawodów.
• Otwarcie nowych uczelni i ośrodków edukacyjnych media z dopuszczeniem do wszystkich odbiorców.
• Krajowy plan na rzecz edukacji dorosłych.
• Nauczanie języka hiszpańskiego dla różnych rdzennych grup etnicznych.

Negatywne

Zdecydowanie ten model ekonomiczny nie osiągnął wszystkich założonych celów, wśród negatywnych aspektów realizacji tego modelu znajdujemy:

• Wzrost zadłużenia zagranicznego.
• Wzrost stopy bezrobocia.
• Dolar został zdewaluowany o dodatkowe 6%.
• Istniała kontrola walutowa, która sprawiła, że ​​waluty obce były rzadkością.

Niepowodzenie wspólnego rozwoju jako środka ekonomicznego

Krótko mówiąc, nie była to propozycja oparta na konkretnych przykładach zapewniających jej sukces.

W 1976 roku meksykańska gospodarka doszła do końca kryzysu, który zwiększył ubóstwo i niską jakość życia obywateli.

Gęstość zaludnienia była również czynnikiem, który bezpośrednio wpłynął na kontrolę, którą ten model gospodarczy zamierzał wdrożyć w odniesieniu do różnych podmiotów inwestycyjnych i postępu.

Ogólnie rzecz biorąc, wspólny rozwój był niczym innym jak plikiem bardzo słabe rozwiązanie i brak narzędzi To sprawiło, że ówczesna gospodarka meksykańska stała się poważnym problemem w stosunku do innych krajów Ameryki Łacińskiej i coraz większego zadłużenia zewnętrznego.

Rozwój ten proponował cele, które w większości nie zostały osiągnięte, więc brak dobrych usług medycznych, żywności, środków sanitarnych i innych usług publicznych był przyczyną upadku gospodarczego rządu Luisa Echeverríi.

Związany z korupcją i potrzebą szybkiego rozwiązania miasta, które miało bardzo dużą gęstość zaludnienia i inne potrzeby, które wyróżniała marginalizacja społeczna.

Gospodarka Meksyku

Dziś jest to pierwsza co do wielkości gospodarka Ameryki Łacińskiej, oparta na wolnym rynku eksportowym, stając się trzynastą co do wielkości gospodarką świata z budżetem produktu krajowego brutto w wysokości 13 bilionów dolarów.

Pomimo tego, że jest stabilną gospodarką, która pozwala każdemu się wzbogacić, budzi społeczne kontrowersje ze względu na skrajną biedę i bogactwo, które występują na ich ziemiach, zwłaszcza na południowych obszarach Meksyku, są bardziej dotknięci zubożeniem.