Dziś rozpoczynam swoją podróż tą intrygującą i wspaniałą ścieżką zwaną Budismo. Nie wiedziałbym, jak to zdefiniować: czy to filozofia czy religia?
Raczej skłaniam się ku pierwszej opcji. W każdym razie wydaje mi się, że jest to duchowy styl życia, który przynosi wielkie duchowe korzyści, które przekształcają się w wyższą jakość życia. Zapraszam do przemierzania tej ścieżki razem ze mną.
Kim był Budda?
Siddhartha Gautama, Budda, był chłopcem należącym do indyjskiej arystokracji, który żył w otoczeniu luksusu i wygody. Jednak jego nieszczęście narastało w miarę upływu czasu i szukał czegoś głębszego, co mogłoby zadowolić jego duszę.
Pewnego dnia wziął kubek (żebrał) i wyszedł na ulicę. Indie były wówczas bardzo bogate duchowo. Było wielu duchowych nauczycieli i szkół filozoficznych, którzy zastanawiali się nad najważniejszymi rzeczami w życiu. Ten czas jest znany jako Epoka Osiowa.
Siddhartha rozpoczął życie ascetyczne do tego stopnia, że nie jadł, aby spróbować znaleźć prawdę o istnieniu. Jednak zdał sobie sprawę, że maltretowanie ciała nie jest najlepszym sposobem na osiągnięcie takiego stopnia wiedzy i świadomości rzeczy.
Oddał swój umysł i serce medytacji. Pewnej pełni księżyca usiadł pod drzewem figowym i przysiągł, że nie wstanie, dopóki nie znajdzie tego, czego szuka. Minęła noc i kiedy pierwsza gwiazda poranna wzeszła, Siddhartha osiągnął „przebudzenie” (nirwana). To przebudzenie składa się z trzech powiązanych ze sobą aspektów:
1) Absolutna świadomość wszystkiego, co nas otacza. Nie ma dwoistości między podmiotem a przedmiotem. Rzeczy są znane, jakimi są naprawdę.
2) Współczucie i miłość, które przepełniają człowieka. Ta miłość obejmuje wszystkie rzeczy, które składają się na to istnienie.
3) Niewyczerpana energia psychiczna. Kreatywność i spontaniczność są ciągłe.
Zostawiam wam film, który bardzo dobrze podsumowuje, kim był Budda i podstawowe cechy tego, co założył: