Rodzice z fobią społeczną Według badań przeprowadzonych w Johns Hopkins Children's Centre, częściej niż rodzice z innymi formami lęku angażują się w zachowania swoich dzieci i narażają je na większe ryzyko rozwoju fobii społecznej.
Lęk rodzicielski zawsze był powiązany z lękiem dzieci, ale nie było jasne, czy Osoby z określonymi zaburzeniami lękowymi prowokują lub zachęcają dzieci do zachowań wywołujących lęk. To nowe badanie potwierdza to drugie.
W szczególności badacze z Johns Hopkins Children's Center zidentyfikowali zestaw zachowań u rodziców z fobią społeczną (najczęstszy rodzaj lęku). Te zachowania obejmują brak lub niedostateczność uczucia oraz wysoki poziom krytyki i wątpliwości formułowanych pod adresem dziecka. Zdaniem naukowców, takie zachowania są dobrze znane ze zwiększania lęku u dzieci i mogą prowadzić do rozwinięcia u dzieci pełnoobjawowych zaburzeń lękowych - twierdzą naukowcy.
«Należy wziąć pod uwagę społeczny niepokój rodziców czynnik ryzyka niepokoju w dzieciństwie, a lekarze opiekujący się rodzicami z tym zaburzeniem powinni omówić to ryzyko ze swoimi pacjentami ”.powiedział jeden z badaczy.
Lęk jest wynikiem złożonej interakcji między genami a środowiskiem- twierdzą naukowcy i chociaż w dziedzinie genetyki nie ma wiele do zrobienia, kontrolowanie czynników zewnętrznych może być kluczem do łagodzenia lub zapobiegania lękowi u dzieci zaniepokojonych rodziców.
„Dzieci z odziedziczoną skłonnością do lęku nie tylko stają się niespokojne z powodu swoich genów, więc potrzebujemy sposobów blokować czynniki środowiskowe (w tym przypadku zachowania rodziców) »powiedział jeden z badaczy.
Badacze przeanalizowali interakcje między 66 niespokojnymi rodzicami a ich 66 dziećmi (od 7 do 12 lat). Wśród rodziców u 21 wcześniej zdiagnozowano lęk społeczny, a u 45 zdiagnozowano inne zaburzenie lękowe, w tym zespół lęku uogólnionego, zespół lęku napadowego i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne.
Pary rodzic-dziecko poproszono o wspólną pracę nad dwoma zadaniami: przygotowują przemówienia o sobie i odtwarzają coraz bardziej złożone projekty za pomocą urządzenia nagrywającego Teleszkic. Na każde zadanie uczestnicy mieli 5 minut i pracowali w monitorowanych przez kamery pomieszczeniach.
Używając skali od 1 do 5badacze ocenili przywiązanie lub krytykę do dziecka, wyrażanie wątpliwości co do jego wykonania, zdolność do wykonania zadania, przyznanie autonomii i władzy rodzicielskiej nad sprawowaniem kontroli.
Rodzice, u których zdiagnozowano lęk społeczny okazywali mniej czułości i przywiązania do swoich dzieci, byli wobec nich bardziej krytyczni i mieli więcej wątpliwości co do zdolności dziecka do wykonania zadania.
Zapobieganie lękowi w dzieciństwie jest niezbędne ponieważ zaburzenia lękowe dotykają 1 na 5 dzieci w Stanach Zjednoczonych, ale często pozostają niezauważone, twierdzą naukowcy. Opóźnienia w diagnozie i leczeniu mogą prowadzić do nadużywania substancji, depresji i słabych wyników w nauce w dzieciństwie i w wieku dorosłym.
Rodzice, u których zdiagnozowano lęk społeczny, wykazywali mniejszą czułość i przywiązanie do swoich dzieci, znacznie bardziej je krytykowali i mieli więcej wątpliwości co do zdolności dziecka do wykonania zadania.