Dlaczego oceniamy innych?

Większość z nas daje sobie prawo do osądzania i decydowania o tym, jak inni powinni myśleć, działać, czuć lub prowadzić swoje życie. Uważamy, że nasza (wąska) rzeczywistość ma zastosowanie do reszty świata i Mamy tendencję do krytykowania tego, co nie pasuje do naszej wizji lub czego nie rozumiemy.

Być może film, który zobaczysz poniżej, pomoże ci być bardziej empatycznym i powstrzymać chęć uprzedzania innych ludzi.

Gdybyśmy wiedzieli, przez co przechodzi ta osoba, którą spotykasz na ulicy, moglibyśmy być bardziej empatyczni. Zostawiam ci ten film, który mam nadzieję, że coś w tobie zmieni:

[Możesz być zainteresowany: 10 prostych sposobów, aby być przyjemniejszym]

W ten sposób nie tylko niesprawiedliwie zmniejszamy cudowną złożoność drugiej osoby, ale jest również prawdopodobne, że kiedy już przyjmiemy to założenie, będziemy skłonni przyjąć selektywna uwagato znaczy, że zwracamy uwagę na to, co potwierdza naszą hipotezę dotyczącą tej osoby, i odrzucamy to, co nie jest zgodne z tą hipotezą. A) Tak, nasza koncepcja innego staje się bardziej sztywna. Na przykład, jeśli uważamy, że dana osoba jest niezdarna, będziemy mieć tendencję do skupiania się tylko na sytuacjach, które potwierdzają ten pomysł, i będziemy abstrahować od tych momentów, które pokazują coś przeciwnego. W wyniku tego pozbawiamy drugiego całości jako bytu i ignorujemy ich osobistą historię, ich system wierzeń, ich kulturę, religię, pochodzenie rodzinne, wszystkie ich przeszłe doświadczenia itp.

Ciekawe jest to, że zdamy sobie sprawę, że krytyka, którą kierujemy do innych, jest tak samo surowa, jak ta, którą kierujemy do siebie. Innymi słowy, świat zewnętrzny jest niejako odbiciem naszego świata wewnętrznego. Sposób, w jaki oceniamy innych, jest przedłużeniem tego, jak oceniamy siebie. A niektórzy z nas są tak przyzwyczajeni do nadmiernego krytycyzmu i wymagań wobec siebie, że jest to tak znormalizowane w naszej strukturze poznawczej, że nawet tego nie zauważamy.

Kiedy zajrzenie w głąb siebie jest zbyt trudne, stosujemy mechanizmy obronne, aby uniknąć przyjmowania pragnień, emocji lub własnych cech, uznanych za niedopuszczalne dla naszego obrazu siebie. To zjawisko nazywa się projekcja w psychologii i polega na umieszczaniu lub rzutowaniu na inną osobę tego, czego nie jesteśmy w stanie przyjąć za własne. Podobnie Carl Jung użył terminu „cień” w odniesieniu do takich niedopuszczalnych i nieświadomych aspektów naszej osobowości.

Jeśli uda nam się zwiększyć naszą samoświadomość i przekształcić nasz wewnętrzny dialog, będziemy bardziej tolerancyjni wobec siebie, a to zostanie ekstrapolowane na naszą wizję innych. Każde spotkanie daje nam możliwość rozwijania większej samoświadomości, ponieważ odzwierciedla to, co akceptujemy, a czego nie akceptujemy w sobie. W rzeczywistości, jeśli będziemy wystarczająco uczciwi wobec siebie, przekonamy się, że nasza krytyka innych w rzeczywistości dostarcza nam więcej informacji o sobie niż o innych. Co więcej, Uświadamiając te nieświadome reakcje, zauważymy, że ładunek emocjonalny wyparowuje.

Kiedy zauważysz, że kogoś krytykujesz, zatrzymaj się na chwilę i zadaj sobie pytanie, co spowodowało taką reakcję u drugiej osoby. Dalej trzy nieświadome mechanizmy obronne (projekcje), które mogą wyjaśnić reakcje jelitowe, których doświadczamy u niektórych osób:

1. Nigdy i pod żadnym pozorem nie tolerowałbyś w sobie tego samego zachowania lub cechy osobowości. Na przykład wyobraź sobie, że masz bardzo zdezorganizowanego i zapominalskiego przyjaciela. I przypuśćmy, że jego „wada” nie ma żadnego negatywnego wpływu na twoje życie, ale samo bycie świadkiem tego głęboko cię irytuje i nie wiesz dlaczego. Jeśli spojrzysz wstecz na swoją historię, prawdopodobnie zdasz sobie sprawę, że ma to związek z zinternalizowane mity lub zasady rodzinne. Być może w twojej rodzinie ten typ „nieodpowiedzialnego” zachowania był bardzo źle widziany i dlatego musiałeś silnie tłumić i kontrolować ten aspekt swojej osobowości, aby zadowolić swoich rodziców. Fakt, że musiałeś w jakiś sposób podjąć ten wysiłek, sprawia, że ​​wierzysz, że inni również powinni postępować tak samo.

2. Zachowanie, postawa lub cechy fizyczne tej osoby nieświadomie przypominają ci kogoś, z kim miałeś w przeszłości złe doświadczenia. Fakt, że nie mogłem opisać tego złego doświadczenia sprawia, że ​​za każdym razem, gdy spotykasz kogoś, kogo nieświadomie kojarzysz z tą osobą, do której żywisz urazę, reaktywuje się emocjonalna reakcja odrzucenia.

3. Chciałbyś zachowywać się tak samo, ale nie masz odwagi. Czujesz Zazdroszczę A ponieważ ta emocja jest zbyt trudna do zaakceptowania, starasz się szukać czegoś negatywnego w drugiej, aby nie musieć radzić sobie z własną frustracją. Na przykład wyobraźmy sobie, że jesteś osobą nieśmiałą i masz przed sobą szczególnie towarzyską osobę. Możesz pomyśleć: „Jak niegrzeczny, jak on próbuje zwrócić na siebie uwagę!” W głębi duszy może chciałbyś mieć taką płynność.

Kiedy jesteśmy w stanie lepiej się zrozumieć i zaakceptuj nie tylko nasze mocne i słabe strony Rozwijamy większe współczucie dla siebie, ale także ogólnie dla innych. Uświadomienie sobie sposobu oceniania innych nie oznacza, że ​​nie mamy już preferencji. To normalne, że nie dogadujemy się ze wszystkimi równie dobrze i że niektóre cechy osobowości lub zachowania nie pociągają nas tak bardzo. Są ludzie, z którymi nie mamy ochoty się odnosić. Ale kiedy doświadczamy silnej reakcji emocjonalnej bez wystarczająco rozsądnego powodu, aby ją usprawiedliwić, wtedy staje się ona szkodliwa. Jest tam coś nierozwiązanego, o czym stara się nam przekazać nasza nieświadomość. Zamiast karmić się negatywnymi emocjami, o wiele bardziej produktywne jest zadawanie sobie pytania, co dzieje się w nas i wykonanie pewnej introspekcji. Zrozumienie, jak działa nasz umysł, pozwala nam się rozwijać, a tym samym bliżej szczęścia i sukcesu.

przez Jasmine Murga