11 awangardowych wierszy napisanych przez znanych pisarzy

Innowacje w dziedzinie sztuki, kultury, filozofii i literatury uważane są za „awangardowe”. Ruch, który rozpoczął się na początku XX wieku w Europie, a następnie rozprzestrzenił się na inne kontynenty, takie jak Ameryka, gdzie wywarł ogromny wpływ.

W literaturze, szczególnie w poezji, awangarda wprowadziła innowacje w sposobie ich pisania, gdzie wiersze awangardowe nie korzystali z niektórych zasobów gramatycznych, takich jak poprawna pisownia i łączniki; nie przestrzegano też norm lub struktur, które były wcześniej fundamentalne.

Charakterystyka wierszy awangardy

Specyfika tych wierszy czyniła je wyjątkowymi, gdyż oprócz przestrzegania powyższego, ryzykowali także uprawianie poezji w sposób całkowicie swobodny; mogli wymyślić nowe słowa, użyj nowych czcionek lub nawet narysuj obrazy z tym samym tekstem (znane jako kaligram) lub towarzysząc im.

• Poeci używali obrazów do przedstawiania pomysłów.
• Poezja ukazała niezadowolenie poety ze starego i poszukiwanie czegoś nowego, awangardowego.
• Język poetycki zmienił się radykalnie.
• Poruszane tematy były bardzo różnorodne, nietypowe i nowatorskie, starając się pozostawić to, co dla nowego człowieka było bez znaczenia.

Zasadniczo był to ruch, w którym artyści starali się uciec od starego i wprowadzać innowacje w sztuce i innych obszarach, o których wspomnieliśmy na początku postu. Tym razem jednak zajmiemy się tylko wierszami awangardowymi, tak jak przy innej okazji wiersze barokowe.

Odkryj te 11 awangardowych wierszy

Wśród najwybitniejszych poetów awangardowych możemy znaleźć Vicente Huidobro, Nicolás Guillén, César Vallejo, Jorge Luis Borges, Octavio Paz, Juan Carlos Onetti, Mario Benedetti, Pablo Neruda, Oliverio Girondo i wiele innych; z którego wyciągniemy niektóre z jego najlepszych wierszy tamtych czasów, aby je zaoferować i cieszyć się nimi.

1. 1914

Chmury nad letnim odrzutowcem
w nocy
wszystkie wieże Europy mówią w tajemnicy

Nagle otwiera się oko
Róg księżyca krzyczy
halali
halali
Wieże są nawleczone na trąbki

Autor: Vincente Huidobro

2. Drogi panienko

Od miesięcy
z niezwykłą częstotliwością
portfel nie zostawi mi twoich listów.
To będzie amnezja mężczyzny
a może ułożę je w stos
w czystym kącie
z jego pokoju kawalerskiego
stary kawaler
i pewnego dnia przynieś mi je
Różowa wstążka
wszyscy razem
jak bankiet
dla głodnych zapomnianych
co możesz sobie wyobrazić
od teraz
wyraźna zaćma
czułości i wspomnień.

Autor: Juana Carlosa Onettiego

3. Oddział

Śpiewaj na końcu sosny
zatrzymał się ptak,
drżący, na jego trylu.

Stoi, strzała, na gałęzi,
zanika między skrzydłami
aw muzyce się rozlewa.

Ptak jest drzazgą
który śpiewa i płonie żywcem
na żółtej notatce.

Unoszę oczy: nic nie ma.
Cisza na gałęzi
na złamanej gałęzi

Autor: Octavio Paz 

4. Sen

Gdyby sen był (jak mówią) jeden
rozejm, czysty spokój umysłu,
Dlaczego, jeśli budzą cię nagle,
Czy czujesz, że skradziono ci fortunę?

Dlaczego tak smutno wstawać wcześnie? Czas
pozbawia nas niepojętego daru,
tak intymne, że można je tylko przetłumaczyć
we śnie, który pozłaca czuwanie

snów, które równie dobrze mogą być odbiciami
pnie skarbów cienia,
ponadczasowej kuli, która nie została nazwana

i że dzień deformuje się w swoich lustrach.
Kim będziesz tej nocy w ciemności
sen po drugiej stronie ściany?

Autor: Jorge Luisa Borgesa

5. Utopiona kobieta z nieba

Tkany motyl, szata liturgiczna
zwisające z drzew,
utopiony w niebie, pochodna
między porywami a deszczem, samotnie, samotnie, zwięźle,
ubranie i włosy w strzępach
i ośrodki skorodowane przez powietrze.
Bez ruchu, jeśli się oprzesz
ochrypłą igłą zimy,
rzeka gniewnej wody, która cię nawiedza. Jasny niebieski
cień, bukiet gołębi
rozbity w nocy wśród martwych kwiatów:
Zatrzymuję się i cierpię
kiedy jem powolny dźwięk pełen zimna
rozprowadzasz swoje zaczerwienienia przez wodę.

Autor: Pabla Nerudy.

6. Wiersz do klasy średniej - Mario Benedetti

Klasa średnia
średnio bogaty
półkulturalny
między tym, czym myśli, że jest, a tym, kim jest
średni średni duży dystans
Od środka wygląda w połowie źle
do czarnych
dla bogatych dla mądrych
zwariowany
dla biednych
Jeśli posłuchasz Hitlera
on prawie lubi
i jeśli mówi Che
średni też
W szczerym polu
pół wątpienia
jak wszystko go przyciąga (w połowie)
analizować w połowie
wszystkie fakty
i (na wpół zdezorientowany) wychodzi z pół rondla
wtedy liczy się połowa
ci, którzy wysyłają (w połowie w cieniu)
czasami, tylko czasami, zdaje sobie sprawę (po południu)
który użył jej jako pionka
w szachach, które nie rozumieją
a to nigdy nie czyni jej królową
Więc w połowie wściekły
on lamentuje (w połowie)
być medium, z którego jedzą inni
ci, którzy nie rozumieją
nie połowa.

Autor: Mario Benedetti

7. Nie wiem, dlaczego myślisz

Nie wiem, dlaczego myślisz
żołnierzu, nienawidzę cię
jeśli jesteśmy tym samym
Siema,
Twój.

Ty jesteś biedny, ja jestem;
Ja jestem z dołu, ty jesteś;
Skąd ty wziąłeś,
żołnierzu, czy ja cię nienawidzę?

Boli mnie, że czasami ty
zapominasz, kim jestem;
Jezu, jeśli jestem tobą,
taki sam jak ty jesteś mną.

Ale nie za to ja
Muszę za tobą tęsknić;
jeśli jesteśmy tym samym,
Siema,
Twój,
Nie wiem, dlaczego myślisz
żołnierzu, nienawidzę cię.

Zobaczymy się ze mną
razem na tej samej ulicy,
ramię w ramię, ty i ja,
bez nienawiści ani ja, ani ty,
ale znając siebie i siebie,
dokąd idziesz ty i ja ...
Nie wiem, dlaczego myślisz
żołnierzu, nienawidzę cię!

Autor: Nicolas Guillén

8. Brak

Nieobecny! Tego ranka, kiedy wyjeżdżam
dalej, do Tajemnicy,
idąc za nieuniknioną linią,
twoje stopy wślizgną się na cmentarz.

Nieobecny! Rano idę na plażę
z morza cienia i cichego imperium,
idę jak ponury ptak,
biały panteon będzie twoją niewolą.

W twoich oczach zapadnie noc;
i będziesz cierpieć, a potem weźmiesz
pokutujący pokaleczeni biali.

Nieobecny! I w swoich własnych cierpieniach
musi przekroczyć krzyk brązów
paczka żalu!

Autor: César Vallejo

9. Nic nie wiem

nic nie wiem
Nie wiesz nic
Nic nie wiesz
On nic nie wie
Oni nic nie wiedzą
Oni nic nie wiedzą
Nic nie wiesz
Nic nie wiemy
Dezorientacja mojego pokolenia ma swoje wyjaśnienie.
kation w kierunku naszej edukacji, której
idealizacja akcji, była - bez dyskusji! -
mistyfikacja w sprzeczności
z naszą skłonnością do mnie
refleksja, kontemplacja i
do masturbacji. (Gardłowy,
najbardziej gardłowy niż
możesz.) Myślę
wierzę w to, w co wierzę
Nie sądzę. I myślę
w które nie wierzę
w co myślę, wierzę
„C antardelasran jak ten”
A co z
twoja ba llí llá twoja ba
bo jo czy to bo jo
las tá? ty? the
jest jest jest jest jest
ca ca ca ca ca ca
Nie będę, nie będę
flush flush to flush
tam tak wysoko
ba! ...    ho!…!…!… ba!… ho!…

Autor: Oliver Girondo 

10. Marine

Ten ptak, który leci po raz pierwszy
Odchodzi od gniazda, oglądając się za siebie

Z palcem na ustach
Dzwoniłem do ciebie.

Wynalazłem gry wodne
Na wierzchołkach drzew.

Uczyniłem cię najpiękniejszą z kobiet
Tak piękna, że ​​po południu poczerwieniałaś.

Księżyc oddala się od nas
I rzuć koronę na słup

Sprawiłem, że rzeki płynęły
które nigdy nie istniały

Z krzykiem podniosłem górę
I wokół tańczymy nowy taniec.

Wytnąłem wszystkie róże
Ze wschodnich chmur

I nauczyłem śnieżnego ptaka śpiewać

Maszerujmy przez uwolnione miesiące

Jestem starym żeglarzem
który szyje wycięte horyzonty

Autor: Vincente Huidobro

11. Wspólnik

Krzyżują mnie, a ja muszę być krzyżem i gwoździami.
Podają mi filiżankę, a ja muszę być cykutą.
Oszukują mnie i muszę być kłamstwem.
Palą mnie i muszę być piekłem.
Muszę chwalić i doceniać każdą chwilę.
Moje jedzenie jest wszystkim.
Dokładny ciężar wszechświata, upokorzenie, radość.
Muszę uzasadnić to, co mnie boli.
Mój los lub moje nieszczęście nie ma znaczenia.
Jestem poetą.

Autor:Jorge Luis Borges

L wiersze awangardowe czy awangarda Często są niewiarygodne, ponieważ były częścią ruchu, który pozwolił nam porzucić tradycyjne normy, aby wprowadzać innowacje i ustąpić miejsca innym innowacjom w późniejszych latach, takim jak modernizm (biorąc pod uwagę, że był to czas wielu innych „izmów”) .