Despois de falar durante case unha hora, Krishnamurti Dixo que chegou o momento das preguntas.
Onte alguén preguntoume despois da charla como definiría a "vida". ¿Está esa persoa aquí?
Si Mestre- Alguén dixo desde abaixo.
Non son o teu profesorRespondeu Krisnamurti. O teu profesor está dentro de ti. Onte pedinche que me trouxeras dous garavanzos, dúas lentellas ou dúas fabas, para poder responder hoxe á túa pregunta. Trouxelos?
Si, aquí os teño dixo o home.
Un home duns 40 anos avanzou no público e deulle a Krisnamurti dúas fabas brancas, que o conferente gardou, apertando unha en cada puño.
-Gardarei a resposta para a última engadiu.
Durante a seguinte media hora, Juddi Krishnamurti respondeu a todo tipo de preguntas sobre todo tipo de temas. Lembro que o seu movemento, se o foi, con respecto á pregunta aprazada, conseguira manterme expectante.
Era hora de despedirnos e Krishnamurti baixou a cabeza e falounos lentamente:
-Pregúntanme que é a vida para min ... Creo que non podo explicalo só con palabras porque a vida se ve, se sente, se vive. Non podo dar definiciónsrepetiu. pero quizais poida dar un exemplo.
Despois de deterse, Krishnamurti continuou:
-A vida é a diferenza entre isto ...-Dixo mostrando o feixón que tiña gardado na man esquerda- e este outro- Concluíu, mostrando a outra faba, a que quedara no puño dereito.
Unha exclamación de asombro encheu a sala.
Non foi para inferior.
Un pequeno brote verde asomou do feixón que quedou á vista na súa palma dereita.
En pouco máis de 30 minutos, coa calor e a humidade da man pechada, só xermolara unha das fabas.
Máis tarde, moito máis tarde, chegarían as preguntas.
Que pasou?
Como o fixo?
Máis tarde, os intentos de explicar que abrirían novas preguntas: como pode un home manexar a humidade, a calor e a enerxía do puño pechado para conseguir xerminar un feixón en tan pouco tempo?
Como podes facelo cunha soa das túas mans?
Todo sería máis tarde ... porque nese momento o único que importaba, para o neno que era, era a sorpresa e o descubrimento dunha mensaxe imposible de esquecer:
A vida é expansión, crecemento, apertura ...
A vida é alegría, esperta e tamén, por que non ?, algo de misterio.
Fuente: Jorge Bucay.
Sexa o primeiro en opinar sobre